28 augustus 2022
Waar moet ik beginnen om deze geweldige vakantie te omschrijven?
We hadden midden in de vakantie 2 vaste bestemmingen: de “Helvetic Agility Masters” en vlak erna een bezoekje aan “onze” Zwitserse pupjes. Hoe we precies daarheen zouden reizen, dat stond nog niet vast. We besloten gewoon de zon achterna te gaan en daarheen te gaan waarnaar het moment ons zou brengen.
Het werd een reis van “see” naar “see”. We werden 1 met de natuur op de vele prachtige locaties. We genoten van ongelofelijke vergezichten, van heldere waters, van wandelen in de bergen en onszelf onderdompelen in ijskoud water. Hoewel het water op andere plaatsen dan weer opvallend warm was.
Onze roedel van 4 + 1 genoot met volle teugen, van wandeltjes en zwempjes, heel veel zwempjes. De borders waren niet uit het water weg te slaan, ze konden er geen genoeg van krijgen. Onze kleine MinnieMadness zocht haar plezier eerder op de oevers. Lekker graven in het zand en honderd nieuwe vriendjes maken. Ook onze mensenpup ging maar wat graag het water in en samen genoten we van de nodige familietijd!
Odil 
Deze 2… 
samen opdrogen na de regen 
Halverwege de vakantie was het dan zo ver. The Helvetic Agility Masters in de meest indrukwekkende indoor agility hal die we ooit zagen. Wat een genot om deze heerlijke, snelle parcours te mogen lopen op zo’n ruim veld. De longen uit ons lijf! Maar wat een voldoening als het dan lukt!
En dat deden we zomaar even 3 keer! Guido en ik haalden 2 keer een 1ste plaats met 2 perfecte agility rondjes. De finale lopen was enorm, ook al ging het even mis. De laatste dag maakte mijn zwarte vriend het af met een foutloos rondje voor het team. Wat een gevoel!
En dan, eindelijk, na al die jaren zwijmelend naar de foto’s van Claudia kijken, konden we nu alles eens in het echt gaan bewonderen. In 1 woord: adembenemend. En wat heerlijk om een gids te hebben die je naar de mooiste plekjes brengt. Wat hebben we genoten!
Maar het meest nog van al: “onze” Pan en Nyx in hun eigen huisje zien, zien hoe ze daar leven als God in Zwitserland. Voelen hoe ze daar gewoon het perfecte leven leiden, horen hoe belangrijk ze zijn en bevestigd zien wat we al zo lang wisten: we hebben de juiste keuze gemaakt.
Tenslotte, hoe geweldig, al die lovende commentaren, verwonderde blikken en genomen foto’s door vreemden van onze mooie roedel.
Hoe flink waren zij wel niet met z’n allen!
En wat voor ons zo’n normaal beeld is, blijkt toch niet zò normaal te zijn: 4 quasi dezelfde honden (+ 1 klein witje), die alleen oog hebben voor ons en voor elkaar, die nooit anderen storen, die geen overlast veroorzaken.
Zo blij met onze allerflinkste hondjes en ook met hoe wij daardoor overal zo leuk onthaald werden.
De badjas van mama Olga, een beetje te groot 😀 
