9 mei 2020
Jammer genoeg is deze blog zwaar verwaarloosd door tijdsgebrek.
Een nestje met 9 pups, een verhuis plannen, manlief die de verbouwingen voor zijn rekening neemt en uiteindelijk verhuizen met het nest èn een nieuwe zaak opstarten. Het kon qua planning wat beter geweest zijn, maar de natuur laat zich niet dwingen.
Ondanks het feit dat er dus geen tijd over was om de blog bij te houden, hebben we enorm genoten van de puppytijd!
De vele enthousiaste puppybezoekjes, de tijd met de pupperds zelf, ze socialiseren en de eerste “opvoeding” bijbrengen en vooral héél veel van deze kleine ukkies genieten. Voor onze 6-jarige Cas was het een feest, het is niet voor niks dat alle pups gek op hem zijn en algemeen ook erg blij worden van kinderen. Hij heeft het geweldig gedaan!
Natuurlijk ook een pluim voor onze Olga die het gewoon fantastisch gedaan heeft. Ze was zo’n flinke, goede mama die soms een beetje teveel verdroeg van de kleine haaitjes. Zonder pet shirt aan was ze de laatste weken niet meer veilig voor 9 bekjes scherpe puppytandjes, ze liet het gewoon allemaal gebeuren.
Wat eigenlijk het mooist was, was dat alle pups ècht op hun plek terecht kwamen. Het was even puzzelen, maar ineens vielen alle stukjes op hun plaats. Iedereen heeft de pup van zijn of haar keuze mee naar huis kunnen nemen en dat was zo prachtig!
1 teefje zou normaal bij ons blijven wonen. Helaas kreeg Olga het voor elkaar om allemaal mannen op de wereld te zetten. Het enige meisje, met haar prachtige zwarte hoofdje, was erg gegeerd. Zoveel mensen op de wachtlijst die voor een teefje wilden gaan. Zoveel prachtige baasjes met geweldige, liefdevolle huisjes, allemaal teleurgesteld met zo weinig dames. We besloten daarom al snel dat we haar niet zelf zouden gaan houden, we wilden tenminste 1 van deze geweldige mensen blij kunnen maken. Nummer 2 op de wachtlijst maakte dezelfde beslissing en zo werden Marcel en Claudia uit Zwitserland gelukkig gemaakt. De berichten en bijhorende tranen, de omhelzingen en blijdschap bij het bezoek waren onbeschrijfelijk.
Nu er zoveel reuen waren en niet alle teefjes-mensen wilden omschakelen naar een reu, waren nog niet meteen alle ukjes besproken. Zo kwamen we natuurlijk in de verleiding… manlief was helemaal verliefd op het enige bruine monstertje, terwijl zoonlief en ikzelf op het pittige zwarte draakje gevallen waren.
Na een periode van ontkenning zagen we de waarheid onder ogen: er zouden 2 mannetjes bij ons blijven. Als het met 2 flatjes kon, dan zeker met borders!
We hebben er nog geen seconde spijt van gehad, het is zo speciaal met deze tweeling in huis. Ze zijn gewoon geweldig!
Ook van alle andere pups horen we alleen maar fijne, positieve en enthousiaste berichten. Natuurlijk hangen ze ook wel eens het varken uit, de ene al wat meer dan de andere, maar het is fijn om te horen en zien hoe blij iedereen is met zijn nieuwe vriend!
Hieronder een foto impressie van de nestperiode, ik kijk er met heimwee naar terug.
En hoe leuk is het om vast te stellen hoe vaak Cas met ‘zijn Guido’ in zijn armen te zien is doorheen alle foto’s. Deze pup had duidelijk vanaf dag 1 een aantrekkingskracht voor hem.
